Cultuurhistorie buitengebied Dordrecht

Het is niet altijd even bekend, maar ook het buitengebied op het Eiland van Dordrecht - het gebied buiten de bebouwde kom - heeft een al oude, interessante geschiedenis. De cultuurhistorische schatten variëren van landschappelijke zaken zoals de killen in Polder de Biesbosch, die nog dateren van net na de Sint Elisabethsvloed (1421), tot de groepsschuilplaatsen ('bunkers') uit 1936-1940 die een verdedigingslinie vormen langs de gehele zuidrand van ons eiland.

Het buitengebied bestaat sinds 1603 uit ingepolderde landbouwgrond - met als laatste de Polder de Biesbosch uit 1926) - en één van de laatste zoetwatergetijdengebieden van Europa: de Hollandse Biesbosch, met een dicht vertakt krekenstelsel en relicten van eendenkooien, griendketen en griend- en rietvelden.
Van alle verschillende opeenvolgende culturen, van griendcultuur tot agrarische cultuur, zijn nog volop sporen aanwezig. Dit gebruik heeft ook geleid tot een bijzonder en rijk flora- en faunaleven. Ondergronds liggen op meerdere plaatsen nog de resten van de ten gevolge van de St. Elisabethsvloeden 1421-1424 verdronken dorpen.

In het gebied neemt recreatie een steeds belangrijker plaats in, zodat meer mensen kunnen genieten van het buitenleven en de schatten die Dordrecht heeft. Onder meer met het oog daarop heeft de gemeente sinds 2012 het gehele buitengebied onderzocht op interessante en te behouden sporen. De inventarisatie uit de Cultuurhistorische Atlas (uit 2011) is daarbij als basis gebruikt.

In 2015 en 2016 is een groot deel van de cultuurhistorisch waardevolle objecten en complexen beschermd als gemeentelijk monument. 

Bekijk de Cultuurhistorische Atlas uit 2011 of de fietsroute langs de groepsschuilplaatsen ('bunkers') van de verdedigingslinie Zuidfront uit de Tweede Wereldoorlog.